Οδηγός επιλογής για ηλεκτρομαγνητικούς απομακρυντές σιδήρου - Ξεκινώντας από την "συμβατότητα", αποφύγετε το 90% των παρεξηγήσεων επιλογής

Όταν οι επιχειρήσεις επιλέγουν μαγνητικούς απομακρυντές σιδήρου, συχνά πέφτουν στην παγίδα της «μόνο εξέτασης της έντασης του μαγνητικού πεδίου και αγνόησης των πραγματικών αναγκών», γεγονός που οδηγεί σε αναντιστοιχία μεταξύ του εξοπλισμού και της γραμμής παραγωγής, κακό αποτέλεσμα απομάκρυνσης σιδήρου ή σπατάλη κόστους. Στην πραγματικότητα, η επιστημονική επιλογή θα πρέπει να πραγματοποιείται γύρω από τις τρεις βασικές διαστάσεις των «χαρακτηριστικών του υλικού, των σεναρίων παραγωγής και των βιομηχανικών προτύπων» προκειμένου να επιτευχθεί η «ακριβής αντιστοίχιση». ​
Πρώτον, είναι απαραίτητο να διευκρινιστούν τα χαρακτηριστικά του υλικού: Εάν πρόκειται για μονοκρυσταλλική σκόνη πυριτίου (με μικρό μέγεθος σωματιδίων και υψηλές απαιτήσεις καθαρότητας), θα πρέπει να επιλεγεί ένα μοντέλο με ένταση μαγνητικού πεδίου 14.000-45.000 gauss και ακρίβεια απομάκρυνσης σιδήρου ≥99,9%. Εάν πρόκειται να υποβληθούν σε επεξεργασία οι πρώτες ύλες ψησίματος (όπως το αλεύρι, το οποίο είναι επιρρεπές στην απορρόφηση υγρασίας και απαιτεί ασφάλεια κατάλληλη για τρόφιμα), θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στον εξοπλισμό από ανοξείδωτο χάλυβα 304 με θερμοκρασία λειτουργίας όχι μεγαλύτερη από 40℃. Μια ένταση μαγνητικού πεδίου 3.500 έως 20.000 gauss μπορεί να καλύψει τις απαιτήσεις. Δεύτερον, το σενάριο παραγωγής καθορίζει τη μορφή του εξοπλισμού: για την παραγωγή γραμμής συναρμολόγησης, θα πρέπει να επιλεγεί το μοντέλο «αναρτημένο + αυτόματη εκκένωση σκουριάς» για την αποφυγή χειροκίνητης παρέμβασης. Για διαλείπουσα παραγωγή, το μοντέλο «δαπέδου + χειροκίνητος καθαρισμός» μπορεί να επιλεγεί για τη μείωση του κόστους. Τέλος, τα βιομηχανικά πρότυπα είναι η βάση: Η βιομηχανία νέας ενέργειας πρέπει να πληροί τις απαιτήσεις ιχνηλασιμότητας ποιότητας ISO 9001 και ο εξοπλισμός πρέπει να έχει τη λειτουργία παρακολούθησης του Διαδικτύου των πραγμάτων. Η βιομηχανία τροφίμων πρέπει να λάβει πιστοποίηση FDA και τα υλικά επαφής πρέπει να είναι κατάλληλα για τρόφιμα. ​
Μια συγκεκριμένη επιχείρηση ψησίματος επέλεξε κάποτε εσφαλμένα έναν μαγνητικό διαχωριστή βιομηχανικής ποιότητας, με αποτέλεσμα να παραμείνουν μεταλλικά θραύσματα στο αλεύρι, με ποσοστό παραπόνων προϊόντων 2,5%. Μετά την αντικατάσταση του μοντέλου JC κατάλληλου για τρόφιμα (ανοξείδωτο χάλυβα 304 + επίστρωση Teflon), η περιεκτικότητα σε σίδηρο μειώθηκε σε 0,05mg/kg και το ποσοστό παραπόνων μειώθηκε σε 0,3%. Είναι προφανές ότι η επιλογή ενός μοντέλου με βάση τη «συμβατότητα» μπορεί να αποφύγει παρεξηγήσεις και να μεγιστοποιήσει την αξία του εξοπλισμού.